تاثیر کفش ورزشی با زیره نانو بر حرکت زاویه ای و نیروهای وارد بر پا در فاز اتکا دویدن

هدف: کفش ورزشی بعنوان اولین ناحیه ای که در حین دویدن با زمین برخورد می کند، اهمیت ویژه ای بر بهبود اجرا و میزان آسیب دارد. استفاده از مواد جدید فناوری نانو در زیره کفش که بتواند بر حرکت زاویه ای پا و نیروهای عکس العمل زمین در فاز اتکا دویدن تاثیر بگذارد، هنوز گزارش نشده است. هدف پژوهش حاضر تاثیر کفش ورزشی با زیره کامپوزیت نانو سیلیکا و ترموپلاستیک الاستومر بر پایه استایرن بوتادین (tpen) بر حرکت زاویه ای و نیروهای وارده بر پا در فاز اتکا دویدن بود. روش ها: 15 آزمودنی مرد دانشجوی تربیت بدنی در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها پس از پوشیدن دو نوع کفش با زیره های tpenو پی وی سی (pvc) با سرعت 2/0 ? 5/3 متر بر ثانیه بر روی صفحه نیروسنج دویدند. برای هر آزمودنی 3 تلاش موفق ثبت شد. شرایط تلاش موفق اجرای الگوی پنجه-پاشنه و رعایت سرعت بود که با مشاهده نمودار نیروی عکس العمل زمین تایید شد. سینماتیک بخش عقبی پا و سینیتیک حرکت با استفاده از 6 دوربین ویدیو و یک صفحه نیروسنج اندازه گیری و محاسبه شدند. از نرم افزار متلب و 20spss برای رسم نمودار و تحلیل داده ها و از آزمون تی همبسته برای مقایسه متغیرها در یک گروه آزمودنی در شرایط دویدن با 2 کفش استفاده شد(05/0p<). یافته ها: در میان متغیرهای وابسته مورد مطالعه در این پژوهش فقط در میانگین نیروی پیشروندگی در دویدن با کفش tpen در مقایسه با کفش pvc اختلاف معناداری (001/0p<) مشاهده شد. نتایج بیانگر این است که میانگین نیروی پیشروندگی هنگام استفاده از کفش tpen در مقایسه با کفش pvc 16/4 درصد افزایش پیدا کرد اما در سایر متغیرهای مورد مطالعه تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0p<). نتیجه گیری: استفاده از نانو ذرات سیلیکا با ایجاد سختی a70 در زیره کفش نسبت به کفش pvc با سختی a 65، باعث افزایش میانگین نیروی پیشروندگی شد. افزایش در میانگین نیروی پیشروندگی ممکن است به دلیل استحکام کششی ایجاد شده توسط نانوذرات سیلیکا در کفش tpen باشد اما کفش tpen تاثیری بر سایر متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش نداشت.